ayaklarımı uzatıyorum
daha dünyaya çok var diyor annem
ah aklım
dünya hesap edilemez bir sancıdır
bu gölge taşınan korulukta
bu sekizinci günah yazan ağıtta
neticesiz bir ağrının sonudur
diyorlar ki
bilmediğin bir dilde ağla
yoksa kül
yoksa bütün çirkin ağızlı yokuşlar
soluğu üzgün bir güne leke
az kalmış bir sabahın en korkunç fikriyim
sadece inanmak gelmiyor içimden
az korku, fena umur taşındım
izledim
dünya incinmiş bir yara
soğuk bir yüze taşı anlatmanın
ayıbıdır bitmekte olan
ne ki
günlük bir giysi gibi yerleşiyorum
siyah koltuktaki çukuruma
unutulmuş bir yaşantı gibi
iliştiriliyorum fotoğraf albümlerine
bir çocuk ağzıyla sesleniyorum
dünya diyorum
merhamet yoksunu
bir pencere
içeri giriyorum
mavilikler nerede
dargın öleceğim
daha dünyaya çok var diyor annem
döküldüm
dünya çaresi mevcut bir mağlubiyet
tahta bir sandık, kuru bir gök, incinmiş bir söz
birincisi yok, ikincisi düştü, kalanını ise kırdılar
yakalar da yok artık
güllü mendilleri taşıyacak
ağızlar da
güzel yüzlü mekanların hepsini bir bir kapadılar
-ülkesi yok günlerin-
anne diyorum
daha dünyaya çok var
Müslüm Yüksel
İZDİHAM