* Kimsenin adamı değilim. Adımı duvarlara yazmasınlar. Ne CHE kadar yakışıklıyım, ne ABD kadar vahşi. Kendi halinde biriyim.
* Beni denemesinler. Kim bilir ne kadar kuvvetliyim? Ringe çıktığım zaman. Vurduğumu devirebilirim.
* Hey Türk! Sen kimsin? Gökyüzüne bak görürsün. Diyeceğim ama körsün. İyisi mi toprağa tut kulağını. Şühedanın anlattığı destanı dinle.
* Senin çivili çizmelerin var. Çocukların yüzüne basıyorsun. İşkence de bir sanattır. Sana alçak diyeceğim ama. O da nihayet bir sıfattır.
* Sızlanmak bana yakışmaz. Kendi halinde biriyim. Yedi kat yerin dibine gömsen. Toprak dostumdur, diriyim.
* Ben gönül yapmakla görevliyim. Sen can almaya devam et. Bir gün elbet görüşeceğiz. Evveli adalet, sonu adalet.
* Kim olduğumu sormuştun dinle: İbrahim milletindenim, Hz. Peygamber ümmetinden. Senin bastığın yerde ot bitmezken. Ben üç kıtayı mamur edenim.
* Hey sen! Para ile sevişen gladyatör. Seni kim markalayıp vitrine koydu? Hayâsını kaybetmiş kimse o. Sanmasın beni de kumpasına sığdırır.
* Çoklarına güvendim ben. Çoğunu maziye gömdüm. Kime güvendimse tosbağa çıktı, tecrübeliyim ben.
* Bana strateji gerekmez. Ne takdir, ne teşekkür. Serapa ciddiyetten yontulmuş bir vefayım ben.
* Refaha karnım toktur ve konfora. Ne silah isterim ne makyaj. Sömürüye karşıyım. Ancak mecburiyet tahtında yapılır savaş.
* Çağ nedir ki, çağdaşlık ne olsun? İlerleme diyorsun varsın senin olsun. Ne vakte kadar sürecek bu yağma, bu tekebbür. Oysa gün akşamlıdır. Bugün bana yarın sana.
* Ben kanaat makamına çıkmışım yavrum. Hamasete bağlama.
* İslâm’ın çekilmiş kılıcıyım. Emaneti kucaklamış gidiyorum; ezelden ebede. Yarı yolda düşersem eğer. Ne demiş şair: “Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber.”
Mustafa Kutlu, Yeni Şafak
İZDİHAM