söz
senden olunca
bir yetim öyküsü geçiyor ölü harfler arasından
aklımın mezarlığında bağdaş kurup oturuyor
morg vari renkleriyle yalnızlık
sırra kadem bir mazinin bedeli mi bu
biz birlikte ölmezsek
toprağın içi sızlamaz mı hiç
söz
sana olunca
avluya bırakılmış yamalı bir bohça gibi
boynu bükük dağılıyor düşlerim
derme çatma yolların kaybolmuş yoksulu
yazılmayanı aramak için düşüyor cümle aleme
el değmemiş inci mercan
hangi denizlerin bağrında gizli
söz
sen ile olunca
kaybolmuş kadar şaşkınım
bilemedim satır arası yolculuğun imlasını
kaç bilet daha kesmeli sevda nöbetlerine
kül ve duman yükseliyor göz çukurlarımdan
yağmurlarım avaz avaz kanıyor
rehin düşüyor avuç içlerimde sırlarım
söz
sende olunca
hangi mevsimin mecali yeter ki ifade etmeye
tek tek heceliyorum maviye gem vurmuş zamanı
kırlangıçlara takılıp göç eden bahar
adının müjdesini saklıyor doğacak iklimlere
razıydım oysa güneşin yanında asırlara bölünmeye
kurşuni gözlerin nefesime batmadan önce
söz
sen olunca
kapıları örtüyor küstüm çiçeği
âh…
Nuran Köse Baydar
İZDİHAM