Nurettin Durman, Ateşlerden Geçen Kim

İşte orada Mescid-i Aksa
Orada inceden inceye bir ağrı
Süleyman mülküne gözyaşı düştü
Nasıl da kalbinde fırtınalar kopmuştu Belkıs’ın
Nasıl da düşmüştü yola ilk mektup ile
Dağ taş bir ordu.
Süleyman mülküne gözyaşı düştü
Ağıt oldu yaşamak
Zulüm oldu yaşamak.
Ölüm bir başka ölümün içindedir
Tahammül olmuştur artık anaların gözyaşlarında
Bu her anı vurulmak olan göğsünden bir gencin
Adım atmak Davut gibi. Bir adım daha
Hani yola düşenlerin nağrası hani kardeşlerim
Bu zulme inen kırbaç bu sonu berrak olan imge.
İşte orada Mescid-i Aksa
Orada inceden inceye bir ağrı
Ah kalbim
Ateşlerden geçen kim
Yollara düşen kim?II
Peki kim verecek göğsünü kurşunlara
Kim çıkacak bu şehrin ortasından
Kardeşlerim: “Fitne kalmayıncaya kadar”
Güzellik oluncaya kadar
Esenlik oluncaya kadar
Kim verecek göğsünü kurşunlara.
Buluşmaya gidiyoruz diyecek olsa birimiz
Parıldasa, saçılsa lavlar bakışlarımızdan
Bize gelse yeğinlik bize gelse cömertlik
Serazat bir aşk ile düşerken yollara
Volkan gibi hazırlanıyorken
Tahammülü zor çarşılarda
Sanki ötresi düşmüş bir harf
Buluşmaya gidiyoruz diyecek olsa birimiz.
Ama olmuyor. Dağlara gitmiyor haber
Şehirlerin macerası fena
Meydanlara musallat olan pus dağılmıyor
Ama olmuyor.
İnce bir sızı olarak giriyor hayatıma
Buluşmaya gidiyoruz diyecek olsa birimiz
Dağ, ırmak, deniz.