her ağacın arkasından karşıma siz çıktınız
öylesine çoktunuz ki bunaldım yalnızlıktan
rüzgarınız esiyordu dağ taş deli gibi
savruldu kulelere dayadığım merdiven
her köşebaşından karşıma siz çıktınız
öylesine yoktunuz ki ağladım deliye döndüm
kanınızla incelen taşlar yüzüyordu
eski denizleri andıran bulutlarda
sayısız gitmiştiniz ne yazık
evvel zaman içinde gibiydiniz
uzandım yerden usulca aldım gökyüzünü
siz atmıştınız
Oktay Rıfat Horozcu
İZDİHAM