Kirpiklerimde kapkara bir ölüm
Saçlarıma sığınır ucuz karıncalar
Şık durmaz boynumda beyaz kravat
Işıklı salıncak, yel değirmeni şık durmaz.
Şimdi hava, çizmelerde sükûnet
Ekmek parası, yıldızlı şapka karanlık.
Kömür gözleri umudu kucaklar çocukların
Soğanlı dürüm, sefer tası karanlık…
Kadere boyun eğmiş itirazsız
Görülmesi sakıncalı utangaç eller
Benimdir kardeşim hepsi benimdir
Kömür tozuna bulanmış da bulanmış yıllar.
Umudun ipi kısa,
Gece nasıl da sağır böyle
En acı sabah kabirle kardeştir.
Sıdk ile sarılsam toprağa da toprağa
Salınsam dipsiz kuyulara, som ağıtlara
Yârin ıpıssız saçlarından.
Ömer Faruk ÜnalanİZDİHAM