17 Nisan 2018

Onur Bayrak, İnsan

ile izdiham

İnsan:
is. Ar.

1. İki eli olan,iki ayak üzerinde dolaşan, sözcüklerle anlaşılabileceğini ve iletişim kurabileceğini sanan, akıl ve düşünme yeteneğine sahip olduğunu iddia eden, az gelişmiş bir canlı türü.

2. Mutsuzları, bir sebebe bağlı mutsuzlar ve sebepsiz mutsuzlar olarak ikiye ayrılan, mutluları tek eşit olan türe verilen genel ad.

3. Çiftleşerek çoğalan ve bölünerek azalan, yaşayarak tüketen ve tükenen, siyah ve beyaz arasında çeşitli ten renklerine sahip, ilaçlar ve kanunlar icat ederek ömrünü uzatmaya çalışma küstahlığını gösteren kişi,şahıs, âdemoğlu.

4. Başına gelen en büyük felaket, eninde sonunda yine insan soyundan medet ummak zorunda kalmak olan kısırdöngü sahibi canlı.

5. Kendisine, zamana ve tarihe mahkûm olduğu halde utanmadan özgürlük talep edebilen tek varlık

6. şiir

“ezilmeden kendinde, altında kalmadan duvarın/
Gölge dibindeinsan nasıl/ Mırıldanır benlik ezgisini şevkle”

Göç:

1. Bir kalbi dünyanın en güzel kalbi olarak görüp, oraya yerleşmek isteyenin ya orada halihazırda mukim bulunan biri ya da kendisine hiçbir zaman o imkân verilmeyeceği için gitmeye zorlanması.

2. Hiçbir somut sebep yokken belirli aralıklarla birkaç parça yükünü toplayıp yollara düşenin, yolda olmayı menzile varmaya tercihe edenin, anasından yolcu doğanın hep içinde yaşattığı.

3. Ulaşılabilecek hiçbir yer kalmadığını ve nereye gitmek için yola düşülürse düşülsün aslında hep aynı çember içinde dolanıp durduğunu hissedenin akıl dışı ütopyası.

4. şiir

“ölümün ve göçün dokunmadığı tek nesne/ var mıdı/
ölüm yok eder göç değiştirir/ kendisi kalamaz kimse”