Ortak Tiyatro Kampı’ndan Şikayet Var
Türkiye’nin çeşitli yerlerinde amatör olarak tiyatroyla uğraşan ve uzun yıllardır yalnızlaşan üniversite amatör tiyatro toplulukları, karşılaştıkları sorunlar nedeniyle 16-18 Haziran 2017 tarihleri arasında İzmir’in Sığacık ilçesinde TEOS Sanat Kampı’nda bir araya gelerek karşılaştıkları problemleri konuştuğu ve nasıl ortaklaşacaklarına dair çözüm yolları aradığı bir kamp gerçekleştirdi.
Bu buluşmaya son yıllarda artarak devam eden tiyatro ve diğer sanat dalları üstünden yapılan baskıların bir başka örneği önayak oldu. Anadolu Üniversitesi Rektörlüğü’nden oyununa “ret” gelen İTÜ Sahnesi oyuncuları, sorunu çözüme kavuşturmak adına sağlıklı bir iletişim kurmak amacıyla Eskişehir’e yola çıktı ve Anadolu Üniversitesi tiyatro kulüpleriyle (Özdüşüm Oyuncu Atölyesi, Tiyatro Poetika, Yaşayan Tiyatro) toplantı almasıyla ortaklaşma fikirleri filizlenmeye başladı.
Artık kaybedecek bir şeyleri olmamasından da cesaretlenen topluluklar bir birlikteliğe gidilmesi gerektiğini düşünmüş olsa da bu kararın üstten bir tavırla veya “biz yaptık oldu” egosuyla olmaması adına ortak bir platformda iletişerek sağlamak yolunda karar alındı. Bu noktada iletişim sağlamak adına ulaşılabilinen tüm tiyatro topluluklarına ulaşılarak kamp kararı alındı.
ÜNİVERSİTELERİ BİR ARAYA GETİREN KAMP
Öncelikli olarak halihazırda iletişimde bulunan topluluklarla başlandı. Bu noktada Anadolu Üniversitesi grupları, İTÜ grupları ve Ege Üniversitesi Tiyatro Topluluğu ile iletişime geçildi. Uzunca bir süre tartışmalar çağrı metni ve çağrının kapsayıcı, birleştirici, birlikte hareket etmek istendiğini belirtecek şekilde olmasının sağlanması adına gelişti. Halihazırda düzenlenmekte olan şenlikler/festivallerde gruplarla iletişime geçilmeye başlandı. Bu süre içinde temsilcilerin bir araya gelebileceği ortamlar olan şenlikler/festivallerde kamp için de ilerleme sağlandı.
İzmir’de kamp alanı kesinleştirilirken ortaklaşma metni topluluklara yayılmaya ve kampın misyonu aktarılmaya başlandı. Kısıtlı süreden ötürü ulaşılamayan iller olacağı öngörüldü fakat vizyon olarak en başından beri bir hiyerarşik yapı kabul edilmediği, önce veya sonra dayanışmaya katılmanın bir fark yaratmayacağı benimsendiğinden bu sorun kampı erteleme kararına gebe olmadı.
Devam eden süreçle kampı ertelemenin bir problem yaratmayacağı konusunda fikir birliğine varıldı. Sürece başlayan grupların mezuniyet, şenlik, grup üyelerinin değişmesi vb. gibi durumlarla karşılaşmasından ötürü aksama beklemesine rağmen sürece daha sonra katılan grupların “inisiyatif” almasıyla kamp süreci bir sorun çıkmadan sonuca ulaştı. İnisiyatif kelimesinin üzerinde özellikle duran amatör tiyatro toplulukları, bu duruma hiyerarşik yapıyı kabul etmediklerini neden olarak gösterdi ve bu noktada gönüllülüğün de devreye girdiğini eklediler. Dertlerinin ortaklığı da toplulukları gönüllü olmaya ve insiyatif almaya itti.
İZDİHAM
