1 Mart 2016

SKL Hareketi Manifestosu

ile izdihamdergi

Biz yaşamıyoruz, sadece ölümden önce arta kalanlarla idare ediyoruz. Henüz doğduğumuz bile söylenemez ve doğmayan insanın sadece eski değil yeni hiç bir şeyi olmaz. Yeni oyuncaklar, yeni mendiller, yeni silahlar, yeni telefonlar, yeni kitaplar, yeni güneşler, yeni yağmurlar, yeni yıllar.

Bizim hesabımız hep arta kalanlar oldu. Küçüktük; abimizin, ablamızın eskiyen ayakkabılarını, gömleklerini, entarilerini giydik. Büyüdük; yine abimizden, ablamızdan arta kalan zamanı yaşamayı başladık. Babamızdan henüz bir şey kalmadı, bazılarımıza annesi de dâhil.

Doğmuş olmamız, yaşıyoruz anlamına gelmesin. Sevgilimizin gözlerine her defasında son kez baktık hep. Sonrasını düşünmeye takatimiz kalmadı. Öncesi bir muammadan ibaret olanların sonrası hep düzenli kaybetmektir zaten.

Gelecek planımız sadece önümüzdeki öğünü nasıl çıkartırız oldu. Genel sağlık sigortaları, poliçeler, 129 ay ev kredileri, plazma televizyonlar umrumuzda değil. İnsanlar öldükten sonra bile dünyaya tutunmak istiyorlar. Hayat sigortası yaptırıp, poliçelere inanıyorlar. Bu çok acı.

Ortada işlenmiş onca cinayet varken, kimse dökülen kanların hesabını sormayı istemiyor, herkes haklı olmanın peşine düşmüş. Haklı olmak nedir? Zahmet etmeyin konuşmaya. Çünkü sizin sorumlusu olduğunuz kullanıcı hesaplarınız, ihaleleriniz, çek defterleriniz, temiz ve ütülü gömlekleriniz var, beğenileriniz, retwitleriniz var, telefon uygulamalarınız, doğruluğuna ikna olduğunuz yalanlarınız var..

Yeryüzünde işlenmiş bütün suçlar ve utançlar adına; denizine küs martılar adına, evine ekmek götüremeyen babalar adına, sütü kesilmiş anneler adına, gövdesinden budanmış ağaçlar adına, Porto Rikolu, Suriyeli, Meksikalı, Afganistanlı ve dünyanın tüm mültecileri adına, çocuk gelinler adına, kovulma hakkı saklı tutulan işçiler adına, sevdiğini alamayanlar adına, Aylan Kurdi adına, Ceylan Önkol adına, Yasin Börü adına;

Yeni yılınız da dâhil olmak üzere her şeyiniz yerin dibine batsın, çünkü umrumuzda değil ve değilsiniz. Bizim yenimiz de yok, yılımız da.

Yaşadıkça anlıyoruz ki biz dünyaya gelmedik ahiretten kovulduk. Ve tüm ahiretten kovulmuşlar adına ;

Ya bizim efkarımız ne olacak!