Bir Clint Eastwood şiiri yazmalıyım
72 model bi şiir Michigan gölüne süzülürken
Daha fazlası için daha güzeli için
Hedefi göğünden vuran yaşlı bir ses gibi
İnmeliyim küçük şairlerin suratına
Tüm filmlerinin dış sesi olmalıyım
Allah’ım
Sen ve ben varız bu odada
Ve o adam kin gibi ağırlaşan gecede
Sanki elleri bütün rüzgârlardan kurumuş
Çöllerden ıskartaya sonsuzluklar toplamış
Gene kimin yerine üşüyen ayaklardan
Ateşe verilmiş rüyalar gibi
Türkçesi olmayan uykular bulmalıyım
Güneşi boşa çıkmış ilkgençlik ayinleri
Çınlatırken kulağını tüm devrik bekârların
Duvarların kanından sana aksın ayetler
Sen münzevi göz rengi bize tepeden bakan
Sen orda gerçeğin yalana ram olduğu son perde
İnmelisin tarihin tökezleyen atından
Kemiğimden yükselen kemanlarla bir olup
Birkaç hırçın melekle omzuna konmalıyım
Eski kâğıtlar işte mistik tuhaf ve mosmor
Ne sabahın sisini giyinecek bir barbar
Ne kravat iğnesi ruhunu açık eden
Ne var ki arkasında yaşadığın hayatın
Sanki beni muhatap kılıp hüzünle gülümsüyor
Şimdi tam da şuramda ihmalkârlığıma pas
Şimdi seni kim anlar bu şiiri yazmasam
İkimizi anlatan bir ıslık çalmalıyım
Dünyaya bıraktığın altı el silah sesi
Hayatın çeperinde buz tutmuş Amerika
Sen ki filmlerinde erdem erkek tanrılı
Huzur içinde uyu bütün uykularını
Bolca küfür kilise seni keşişler tanır
Çarmıhı gövdemizde ihtiyar İsa gibi
Cennetinin ufkunda sen ve Gran Torino
Ölümümü hak edip orda bulunmalıyım
Süleyman Unutmaz
İzdiham