Zeynep Ferhan Yılmaz, Bal Rengi
Yürüyordu. Yürümek, yıllardır yaptığı en anlamdı eylemdi. Bazen kalbinde yanan ateşin harından, bazen iliklerine işleyen ayazdan, bazen kederden, bazen mutluluktan ama en çok da çaresizlikten […]
Yürüyordu. Yürümek, yıllardır yaptığı en anlamdı eylemdi. Bazen kalbinde yanan ateşin harından, bazen iliklerine işleyen ayazdan, bazen kederden, bazen mutluluktan ama en çok da çaresizlikten […]
Bir eylül günüydü. Aynada gördüğüm o sapsarı benzi, çökmüş gözleri ve buza kesen donuk simayı hiç unutmuyorum. Ona bakıp; “Sen gerçekten ben misin?” diye sormuştum. […]