Talha Görgülü, Oha Camel
Evet. Kapkalabalık bir azınlığız. Kimler geldi kimler göçtü. Pink Floyd’lar, B.B. King’ler, Jethro Tull’lar.. kimler kimler? 70’ler 80’ler.
Bizden diyebileceğimiz bir grup daha var. Camel. Dumanıyla, çilesiyle, sıcağıyla, soğuğuyla, ümidiyle, zaferiyle, mağlubiyetiyle Camel.
Peki neden Camel? Diğerlerinden farkı ne? Saf progressive rock yapmıyor mu? Evet yapmıyor. Alıyor batının saf-yalan hüznünü, çölün kasvetli sıcaklarına taşıyor. İsmi ile müsemma. Camel işte.
Bir şarkısıyla hemen yolculuğa başlayalım,
Rajaz:
İşte yıldızların bize rehberlik ettiği bir yolculuk.. Bir devenin üstünde, doruklarımıza kadar hissediyoruz çölün zorluklarını. Termos misali keçi tulumuna depoladığımız sudan kana kana içtik. Şimdi gece oldu. Hava soğudu. Çadırımızı serdik, ateşimizi yaktık. Rehberimiz olan yıldızlar bize göz kırpıyor. Sanki uzayda uyuyormuşuz gibi. Of be ne şarkı ama!
Biraz hızlanalım mı?
İşte klavyesiyle, bas gitarıyla, elektro gitarıyla, baterisiyle, her şeyiyle mükemmel bir şarkı. Zevkler ve renkler tartışılmaz diyorlar ama bu şarkıyı beğenmeyen olmaması lazım. Şarkıda bir çok ayrıntı gizli. Özellikle klavye çok güzel süslemeler yapıyor. Kullandığı tonlar da adeta sizi deveden indirip eski bir arabaya bindiriyor. Çölün dümdüz yolunda yavaş da olsa son hızımızla gidiyoruz..
Şimdi çölden ayrılış vakti;
Ayrılık üzerine yazılan şarkılar ne kadar güzel.. Bu şarkıyla beraber –eski tadı olmasa da- bir dal Camel yakılır.
Son bir şarkı ile seyahatimiz sona eriyor;
İşte medeniyete vardık. Medeniyet! Siren sesleri, yorgun ve telaşlı insanlar. İşçisiz fabrikalar. Dumanaltı şehir merkezi. Pis kokan varoş semt otobüsü. Sabah sekiz akşam beşçiler. İstediklerini elde edememiş, kocasıyla arası bozuk, bir bulaşık makinesiyle çok mutlu olacak ev kadını…
Talha Görgülü (Nihavend)
İZDİHAM
