Tarık Taş, Bu Yüzden Küs Yetişir Tüm Şairler
Şiir en çok da özgüveni yıkar. Kendi şiirini okumak cesur olmaktır. Bu yüzden küs yetişir tüm şairler. Ve bu yüzden piç doğar tüm şiirler.
Hepsinin anlatacak bir hikayesi vardır dinlenmeye muhtaç! Yazılmamış kahramanlar yeşerir içlerinde korkak.
Kurşunken tükenmez olan kalemleri açacak çakı malulen emekli olduğunda kirlenmiş kağıtlarda kalır heves.
Ve bu yüzden piç doğar tüm şiirler.
Şiir gözünden düşmektir düşüncenin.
Şiir; gecedir, uzundur, karanlıktır, çaydır, demliktir, sigaradır üst üste yakılan.
Ayıplı mal tezgahlarında seyyar satıcılara saati sormaktır.
Küfretmektir şehre karşı hayaller tutuşurken.
Yitirilmiş cennettir şiir. Tanrı katından çalınan sözlerle dalga geçmektir. Sermayesi vaatir şiirin. Aylaklığı köpeklerden borç almaktır.
Yataklarda sevişirken, şehvetin tam orta yerinde, çalan zil sesiyle şehri terk etmektir.
Gözdür şiir, gözlemektir yolunu ilhamın.
Sabahın ilk saatlerinde uykuya meydan okumaktır.
Şiir taraf olmaktır, aşktan yana.
Komşu kızına göz koyup kuytu köşelerde, çirkinlere inat sevişmektir.
Şiir; eli bırakılmış yetimlerin, vadesi dolmuş annelerin, terk edilmiş sevgilinin, kaldırım orospularının, sokak dilencilerinin, maaşını yetiremeyen memurun, seneti icralık esnafın, kader mahkumunun, sevdiğine kaçmış kız babaların, piç doğan çocukların yazgısına başkaldırmaktır.
Şiir yapmaktır, yıkmaktır ve sonra yeniden kurmaktır dünyayı yalanlar üstüne.
Şiir kaybetmektir, tutunamamak, kontrpiyede kalmak, rakip takımın kalesine en az üç gol atmak, sövmektir, mezarlıklarda dolaşmak, duvar diplerini mekan tutmak, son parasını sigaraya ve şaraba yatırmak, hayallere çetele tutmak, çakmağı masada unutmak, tütün sarıp her gün biraz daha ölmektir şiir.
Yaşadığına içerlemektir.
Ve bu yüzden küs yetişir tüm şairler ve bu yüzden piç doğar tüm şiirler.
Tarık Taş
İzdiham