yenil!
çünkü en güzel zaferi ölçüsüz devrimin
bir gayzer düşlemek bu portrenin yasına
büktüğün her acının “ses çıkarmıyor artık” bileği
yasaklanıyor sokaklar sessiz bir çağlayanla
bir adım öne yığılıyor içinizdeki
oysa niagara çok yakından dökülür
aynalarda doru bir mağara büyütmeli
şimdi düşsel bir kanun olarak algılanmalı
kelimeler latince bir sevgiyle
bir linç olarak inmeli düşlerine
oysa bölünür insan ağladığında
hüznüm taş olur, elimden kayan ağusu
şimdi şiir düşer içlenen kuyuya
beton güller bırak benim için ortalığa
uzun meydanlar kirli bir göğe çıkacak her zaman
düşün: bebeksi bir algıyla kucaklayacağım maddeyi
her şey insan olacak, olmayanı kuşandığı yerde, -derin
sayıkla kuşların kanatlarını her zaman
yenil!
çünkü adını anıyor saçlarımdaki zeplin
ayağa kalkıyor biri ipeksi kalbinden kayıp
her kolay yıkım gibi kuşatmalısın kendini!
kurşunlandı kafatasları, unutmadın
bir daha ağlamazdı deşilmiş portakallar
ve uzandığın en güzel katliam.
durup dururken oysa yalnız kuşlar ayaklansın
ses çıkmasın diye örtsün üstünü her gece
her gece örtsün üstünü yüzümle
bir uzağa karışsın
oysa yalnız gök ayaklanmalı şimdi
oysa en güzel zaferi ölçüsüz koronun:
yüksek sesle dağıtmalı en çok, en çok seveni!
Utku Kaygusuz
İZDİHAM