Karanlıkta,
Seninle aynı hizada,
Adımlıyorlar.
Yüzlerinde gülücükler.
Birbirini arıyor omuzları.
Oysa sen üçüncüsün,
Gereksizsin.
O kadar.
Buruk bir kıskançlıkla izliyorsun onları.
Yan yanasın onlarla.
Dudakların titriyor hınçtan.
Ama kaçamıyorsun.
Seyrediyorsun ilgiyle.
Biliyorsun ki onları burada bırakıp kaçtığın an
Yalnızlığın hemencik katlanacak ikiye.
Ve yürüyorsun.
Onlar kendi havasında büsbütün.
Ne senden haberleri var,
Ne de seninle bir işi.
Onlar iki kişiler.
Sense teksin,
Sen üçüncüsün.
Ve her yerde yalnızdır üçüncü kişi.
Veselin Hançev
İZDİHAM