4 Aralık 2017

Veysel Çolak, Umut Aşktadır

ile izdiham

Dünya kokuşur, boşalır tarihin çöp tenekesi
Önce Hitler gelir, bir ölü kadınla sevişmekten
Sonra Franko ve Mussolini
Korku getiren ayak sesleri
Ardından kırılarak açılan o kapılar

Sonun başlangıcı da olsa
Genede seyredilir
Kurdun bir kuzuyu yiyişi

Hala elindedir yaprakları dökük o zeytin dalı
İstesem de gelemez
Hiroşima’dan kalma o çocuk
Üstelik bir yangının içinden gülümseyerek

Bahçemin iklimini bulamam
Zaman ayıramam ki onu ekmeye
Oturup düşünsem
Neye yarar yeni bir yol arasam

İşte canım isteniyor sevincim çalınmıştır
Bir ölüm bırakılmıştır payıma
Yüzdükleri derimi omzuma atarak dünyaya girerim
Dağlar dayanmaz yaşanılanın sıcaklığına
Bu yüzden paramparça ve buharlaşmakta sular
Bundan toprağın durmadan çınlaması

Buzul çağı bitecekti bir zenci yakılmasa
Bölüşebilse insan kahvelerin nefesten ısısını
Konuşurken bir silahın gölgesi düşmese camlarına

Çaresiz yenilenir pası dökülür bu yaşantının
Aşkıma aşk gerekir
Umut aşktadır
Bırakılır düşüncelerin kör kuyulara anlatılması
Bu yüzden kan konuşur.