herkesin herkese kırbaç olduğu zamanlardı ki onlar
yarasını aynalarda büyüten bir lekeden geldilerdi
güzeldiler gül teninden tac yaparken dünyaya
yalan vezniyle varılan bir zamana indilerdi
baktılar her yer çamur her şey toz içinde yaradır
gittiler, keder kokan bir gövdede bekledilerdi
istediler mümkün olsun bu çağı kuyusuz kapatmak
hüzün suyuna susan o kör mendil inlemesin istedilerdi
gördüler herkes ötekinin sesiyle kapatıyor perdesini
olmaz’ın bahçesinden gitmek gömleğini giyindilerdi
kimbilir nerdeler şimdi, hangi mevsimdeler?
kimbilir hangi çağın peçesiyle örtündülerdi?
dünyayı söyleyen suların rengindeydi oysa onlar
gümüş bir gülden gelip siyah bir güle dönüştülerdi
Veysi Erdoğan
İZDİHAM