Yahya Kurtkaya, Müzede Hapsolan Çanta
bu rüyayı gördüğümde sarhoşluktan nasibime
düşen kedi yavruları gibi yatıp yuvarlanmak yoktu
gördüğümde iki kaşın çatılması
gökle yerin sevişmesi
gerili bir yay.
ışıkları bekçi kapatacak alıp çıkmalısın çantanı
sevgilin koluna girmeyecek elinden tutmayacak
o aslında gerçekten sevgilin de olmayacak
ben de olmayacağım.
sen annem misin böyle gözlerime bakarken
ablam mısın gizliden ağlarken
kaşlarını çatarken babam
kavga ederken kardeşim misin.
ben miyim eline uzandığım müzeler kararırken
kalabalık ellerinde meşalelerle geldiğinde
yakıp yıkılacakken müze ben değil miyim
ahretlik dostu tazecik ellerinin.
kıymet bilmeyecek aşağılık yer diyor dünya için
müze yıkılsa birlikte ölsek diyemeyeceğiz
aşağılık da olsa heves bağlıyor insan
bir kez çıktık sahneye bu oyun oynanacak.
çantanı alıp kaçışın gözlerimin içinde
ben orda bir sahnenin en trajik müsveddesi
suflörü sen orada bu karmaşık rüyanın
biz orda birbirini kıran ayna.
Yahya Kurtkaya
İZDİHAM
