uzay çağındayız ey şair sen ki daha
çözemedin yağmurun ipliklerini
bir çiçek açıp durdukça ses hızını katmerleyen
sen tanrı misafiri olacağın eski çağları özledin
endişelendin zevale erecek diye
çileli yolculuklar devranı
çürüttün yüreğini ey şair şikâyetlenmenin
tatlı zehriyle
yokuşa vurdun kavuşmaları
yokuşlara astın kendini ve yaşamak sandın
uzun soluklu çırpınışları
sen ey şair
mutluluğa kibir
mutluluğa esneyen münafık
gizli gizli dua eden efkârın selametine
hep yarım kaldın
varmak için hazzına hırçınlığın
hep çocuk kaldın hüznün ölümcül oyuncağına
ve sen şimdi haklısın ey şair
rüzgârın sesini efsanelere yormakta
çünkü rüzgârın da ıslığı bir mezarlık korkusu
ve yüreğinde kim bilir kaç bin ölü yatmakta
Yalçın Ülker
İZDİHAM