9 Haziran 2017

Yalnızlıkla İlgili Yazarlardan Seçtiğimiz Sözleri Paylaşıyoruz

ile izdiham

“Yalnızım ve en kuvvetli tarafım da bu.
Nasıl yorumlarsan yorumla.
Hoşçakal” İsmet Özel

“Şu yalnızlık çıkmazında önümde niye sen varsın
Niye her şey bir anda kayıyor sen kayıyorsun
Kalbim niçin bu kadar yabancı sen niye yoksun
Birsam yüklü geceleri içimden atamıyorum
Niye bunları bir anda unutamıyorum
Hadi tut elimden gök gibi ölü kadar yalnızım.”
Yok Gibi Yaşamak, Erdem Bayazıt

“Yalnız yaşayan insanların, kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır.”
Korkuyu Beklerken, Oğuz Atay

“ne zaman girecek
parlamento tutanaklarına
yalnızlık”
Parlamento Tutanakları, Bülent Parlak

“Önce kelime vardı,’ diye başlıyor Yohana’ya göre İncil. Kelimeden önce de Yalnızlık vardı. Ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti Yalnızlık… Kelimenin bittiği yerde başladı; Kelime söylenemeden önce başladı. Kelimeler, Yalnızlığı unutturdu ve Yalnızlık, Kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. Kelimeler, Yalnızlığı anlattı ve Yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. Yalnız Kelimeler acıyı dindirdi ve Kelimeler insanın aklına geldikçe, Yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.”
Tutunamayanlar, Oğuz Atay

“Yalnızız, beşikten tut tabuta kadar yalnız;
Ülfet, kara yalnızlık madeninde bir yaldız…”
Yalnız, Necip Fazıl Kısakürek

“Sonra ben kalktım bu büyük kente geldim
Çünkü kişi büyük kentlere de gelmeli
Kendi güzel yalnızlığı için gelmeli
Kalktım bu büyük kente geldim
Akçaburgaz yalnızlığımı da getirdim”
Sular Karardığında Yekta’nın Mezmurudur, Turgut Uyar

“İnsanın tek gerçek özgürlüğü yalnızlığıdır. Ve yalnızlığı küçük düşürense bağımlılıklardır. Aşklar, alkol, nikotin, ahlaki değerler, uyuşturucular…”
Kinyas ve Kayra, Hakan Günday

“Bilmezler yalnız yaşamıyanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle,
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.”
Yalnızlık Şiiri, Orhan Veli Kanık

“Eve vardığımda vakit gece yarısıydı. Kapıyı yavaşça açıp içeri girdim. Holde bir süre bekledim, hiç ışıkları açmadan. Hep burada, holde kalsam, ölünceye kadar, hiçbir yere kıpırdamadan… İçeri salona geçtim, ayakkabılarımı salonun ortasında çıkartarak. İşte kırk küsur sene sonra geldiğin yer; İstanbul’un fizanında, adına uydu kent denilen uydurma bir kentinde, civciv büyütülen ışıklı çekmeceler gibi, bilmem kaç metre kare bir konutun içinde, duvardan duvara hazır halı, beyaz eşya ve panjurlarıyla içeri girdiğin ve bir üçlü koltuk, bir ikili koltuk, televizyon ve bir ikiz yatakla sürdürmeye çalıştığın, boyundan büyük hayallerin altında kalmış bir hayat. İşte elinde kalan.”
Nasipse Adayız, Ercan Kesal

“sen olmadığın vakit büyük yalnızlığım var
dalgaların kendilerini taştan taşa vurmaları
sonbahar yıldızlarının sessiz sedasız çırpınmaları
ve büyük yalnızlığım var”
sen olmadığın vakit, Attila İlhan

“Dış dünyanın hakikatinin içindeki hakikate denk düşmediğini fark eden herkes gibi Ali de yaşadığı dünyadan sıyrılıp, kendine başka bir dünya yaratmıştı.”
Kırlangıç Dönümü, Sinan Sülün

“İnsanın, sevdiği insanlardan geç ayrılması zehirdir! İnsanın, bıçakla keser gibi, kendisi için doğal bir iklim olan ıssızlıkta yine yapayalnız kalması daha iyi.”
Zorba, Nikos Kazancakis

“Biliyorsun ben hangi şehirdeysem
Yalnızlığın başkenti orası”
Göçebe, Cemal Süreya

“Belki de insanlar kendi kendilerini düşünmek, hayaller kurmak için yeteri kadar yalnız kalamadıklarından anlayışsız oluyorlardı.”
Aylak Adam, Yusuf Atılgan

“İşte o biçim gecelerde kucaklamış
getirir enflasyon arkadaşlarını
kova Abdülhamit akşam gazeteleri
dağlar gibi yalnızlık ne güzel bir hiç.”
Çapalı Karşı, Ece Ayhan

“annemin sonsuz giysileri bir telâşı bileyen tramvay
ben ne güzel çocuktum yalnızlıkların ardından”
salihat-ı nisvandan saffet hanımefendi’ye, Turgut Uyar

Önce bir ellerin vardı yalnızlığımla benim aramda
Sonra birden kapılar açılıverdi ardına kadar
Şarabın yanısıra felekte bir Cumartesi
Gözlerin, onun ardından yüzün, dudakların
Sonra her şey çıkıp geldi”
Önceleyin, Cemal Süreya

“Hakikaten yalnız varlık, insanlar tarafından terk edilmiş olan değil insanlar arasında acı çekendir; kendi çölünü peşi sıra panayırlarda sürükleyen ve mütebessim cüzzamlılık, tamiri imkânsızlık komedyenliği yeteneklerini sergileyendir. Eski zamanlardaki büyük yalnızlar mutluydular, ikiyüzlülüğü bilmiyorlardı, gizleyecek bir şeyleri yoktu: Bir tek kendi yalnızlıklarıyla söyleşiyorlardı…”
Çürümenin Kitabı, E. M. Cioran

“Yolduğu anı otları kokluyorum
Yalnızsa yalansızsa
Kınamıyorum kimseleri”
Sevişik, Metin Eloğlu

“Her birimiz, yalnızlığa karşı işlenen günah, yani insanlarla alışveriş tarafından yozlaştırılmaya yazgılı bir saflık dozuyla doğarız. Zira her birimiz, kendimize hasredilmiş olmamak için elimizden geleni yaparız.”
Çürümenin Kitabı, E. M. Cioran

“İyi günlerimde çok eller uzanır ellerime,
Resmimi, suratımı baş köşeye asarlar…
Fakat demir kapıların her kapanışında üzerime,
Ardında taş duvarların her kaldığım zaman,
Ne arayan beni, ne soran…”
Nasılsın, Nazım Hikmet Ran

“Dünya yalnızlığımızı bozmuştur; ötekilerin üzerimizde bıraktığı izler silinmez bir hale gelir.”
Çürümenin Kitabı, E. M. Cioran

“İçimden dedim, gömülü bir ırmağın yalnızlığıdır bu
Beraber yürüyelim olur mu…”
Mırıldanmalar, İbrahim Tenekeci

“Yalnız bir insanın yapması gereken şey daha fazla yalnızlaşmaktır.”
Gözyaşları ve Azizler, E. M. Cioran

“Daha ölmeyen kişi bir fazlalık mıdır dünyada
Bunu bir yerlerden duymuştum sonra unuttum sandım
Yaşamak, sürekli bir köprüden geçmek hissi aslında
Karşıya geçince, geçtiğim karşılarda ben yokmuşum hissi
Sabahın bir yerinde ya da
Bir LamElif gibi yalnızız kitabın ortasında”
Sabahın Bir Yerinde, Mustafa Akar

“Hep severek
Ve yücelerek de
Ben’im bir yalnızlık haberiyle
İklimsizliğe doğru
Uçarak
Ufalmaktadır”
Yar, Cahit Zarifoğlu

“…ah şu yalnızlık
kemik gibi
ne yanına dönsen batar”
Çağın Küçük Bulanığı, Cahit Zarifoğlu

“sen de gittin
otuz yıl hiç değişmedik
ne yalnızlık benden
ne ben senden geçtim ey yalnızlık
işte şimdi sen de gittin elimden”
Akşam Sofrasında Yedi Kişilik Bir Aile Oyunu, Cahit Zarifoğlu

Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır.”
Yalnızlıklar, Hasan Ali Toptaş

“ve yalnızdık
ve yalnızlık biraz da aklın, törelerin ve geleneklerin
ve yasalarla alışkanlıkların
bizi kuşattığı yerdi.”
Yalnızlıklar, Hasan Ali Toptaş