Zeynep Yıldız, Freud’dan Sonra Dünya

seni özlemek bir içime kapanmak çeşidi
dünyada tuhaf şeyler oluyor
bütün haberleri izledim, anlayamadım
içimde bir şeyler dönüyor
herkesle konuştum, yakalayamadım
içim mavilere dönüştü, renkler değişti
önemli bir karar almadım

mevsimler de değişti
herkes bundan bahsetti bir süre, unuttuk
kıtalar kımıldadı buzullarda
bunun ne kadarı benim suçum?
sen hiç kımıldamadın ama, bak hala tuhaf geliyor
bazen kızıyorum koyu mor
bazen seviyorum kayısı sarısı
renklerin dönüşüyor, sen değişmiyorsun
ama bu benim suçum, özür mü dileyeyim?
rüyalarımda yine durup durup sen
belki bu biraz çok -tamam özür dilerim-
Freud’u çağırmazsak çözemeyeceğim
bir başka sorun aslında, daha büyük ve küresel
mesele hiç sen değilken işte, gelip seni bulmam da ne?
başka bir şeyi özlüyorum, ama bunu sakın sorma
bunu sorma ve sakın Freud da sormasın, açıklayamam
elime kalem alınca, bir baktım senden bahsetmişim
çok uzun bir aradan sonra
bugün soyut bir resimde seni gördüm
uzun bir aradan sonra
Freud’cuğum, bu rastlantısal bilinçaltı
dünya mavi bir ormana dönüşüyor
sen buralarda olmayalı

Zeynep Yıldız

İZDİHAM